රැවුල

අතදරු සමය පසු කරමින්                 සැතපෙන්නේ
සුසිනිදු බවකි ඔහුගේ මුහුණේ                     රැඳුනේ
කිරි පැහැ සුදෙනි ඔහු ගත මෙන් සිත           දිලුනේ
පෑයූ පුන් හඳක් මෙනි බබලණ                   පින්නේ

බහක් නොතේරෙන වදනට                     උල්පතය
පිරුණූ මස් ගොබින් යුතු ඔහුගේ                   ගතය
සඳ හිරු කිරණ පායා ඔහු වත                        මතය
ලාවට නැඟුණු ගස් තඹ පාටින්                       යුතුය

දනගා යනෙන වයසට දැන් කෙමෙන්           හැරේ
වෙනමම ලෝකයක් තම සිත තුළම               පිරේ
වෙනසක් නොමැත සිත නොයොදමි රැවුල   කෙරේ
මොනර ගෙල පැහැය මෙනි කෙස්          අතරතුරේ

පාසැල් සමය අවුදින් ඒ තුළ                      වෙලුණූ
තඹ පැහැ ගස් කෙමෙන් රඹ පැහැයට         හැරුණූ
දුවිලි වැදී මුහුණේ දහඩිය                          පෙරුණු
අව් රැස් නිසා තද කළු පැහැයෙන්                  දිලුණු


සැබෑ වතකි නෑ පලඳා වෙස්                          මුහුණූ
ඉලන්දාරි යැයි කීවා ගම                             ගැහැණූ
කටහඬ රළුය හඬ මෙනි බසයෙන්              නැඟුණූ
කුරුලෑ මුහුණ සඳ ලප වාගෙයි                     පිරුණූ

පරිනත යොවුන් වයසේ දැලි රැවුලේ               හැටී
මුල්වර කැපු දින කිරිබත් කාලා                        සිටී
මුහුණම එළිය වී රස ආලයක                          වැටී
දින දින වෙනස් වන හැඩයෙන් යුතුව                දිටී

තේජස බලය පෙන්වන උඩු රැවුල                   එදා
ඔහු හට දාව දරුවන් සිව්දෙනෙකු                     වදා
සඳ නැති රෑක ගගනේ කළු පැහැය                   බදා
තිබුණත් පසුව තැන තැන ඇති පැහැය             සුදා

තැන තැන රැවුල හටගෙන ඇති මේ               දවස
අඳයට ගත් කුඹූර මෙනි ඔහු පෙර                  දවස
රැවුලද ඔහු සමඟ වල ගොස් තනි                 පිණීස
සුව සේ වෙසේවයි දුරු කරගෙන              වෙහෙස