Thursday, March 30, 2017

ගංඟාවේ ගීතය - එච්.එම් කුඩලිගම


කදු බෑවුමක දං බෝවිටි පදුරු                  තළා
පහළට ඇදී පරමල් පෙති ඉවත           නොළා
කලදෝ දියෙන් පුරවා රන් පුලින            තළා
සංගීතවත් වී යමි ඉදිරියට                        ගලා 


සැඟවෙමි එබෙමි නිසසල වෙමි සසල     වෙමි
ඇඹරෙමි එහෙත් පසු නොබසිමි   නොනවතිමි
කවදා කොතනදී හෝ මහ මුහුද                හිමී
හමුවුණු කෙනෙහි මා සතු බර ඔබට        දෙමි


එන්නේ කොහි සිටද- කොතැනකටද යන්නේ
ඔබ කුමකටද මා දුටු තැන             විමසන්නේ
මිනිසුන් ගිහින් නිතරම ආපසු             එන්නේ
කිමදැයි කියා කිසිවෙකු ඇයි නොසොයන්නේ


විසිරී යන පරිදි රන් සමණලුන්               රොඳ
වනමල් පඳුරු දෙදෙරවමින් මුලින්              අද
උඩ පැන පැන නටා ඇවිදින් ගිමන්            සිඳ
නැළවෙමි කුරුල්ලන්ගේ රජ දහන්           මැද


සැපවත් වෙවී රට මැද හිරිකඩ          වැස්සෙන්
කේතකි ගුහා ,උක් කොටු වෙළ් එළි  ඔස්සෙන්
හේ දඬු- බට පඳුරු නිල් ඕවිට            අස්සෙන්
ආයෙමි නිදහසේ දෙවඟන පසු          පස්සෙන්


මහ හඬ දිදී වස්දඩු තාලයට                      හඬා
කදුරැල් වලින් ඇද හැලෙමින් නොවිද      විඩා
වන දෙව්ලියන්ගේ ගම්මානයක              කුඩා
කැරකෙමි සිනා රැළි මතුකොට ඉවුරු      කඩා


හිරිමල් සිනා රැළි පෙණ පිඬු             මිහිරිතම
ගල් පරවලම හැපි හැපි බිහිකරමි             මම
සම තැනිතලාවල හමුවෙයි              අලසකම
නිරසයි අතරමග අවහිර නොදුටු               බිම


එච්.එම් කුඩලිගම 

Wednesday, March 29, 2017

කොළඹ ට්‍රැපික්



කෝට්ටේ ඉඳන් පිටකොටුවට           යාම
ගතවෙන වැඩක් වේ පැය ගණනක් බෝම
දවසින් භාගයක් ඉඳ බස්              රථයේම
වෙලාවකට වැඩකට යන්නේ         කෝම

පිබිදෙන නමුත් කුකුළා අත්රුවා        ගෙන
වැඩකට යනෙන විට සැඩ හිරු මුදුන් වෙන
පාර තමයි වත්මන මළ පනින            තැන
කවි ලියවෙනවා වාහන තදබදය         ගැන

මුළුදුර ගමන එපමණ දුරකුත්       නෑනේ
පොඩිදුර ගියත් ආයෙත්    නවතිනවානේ

දූවිලි වැලි බොරළු හා ගල් කැට    ගානේ
ඉබි ගමනින් තමයි දැන් බස් රථ යන්නේ

ප්‍රශ්නෙට කොපමණක් විසඳුම් දුන්නාට
කොතරම් ගුවන් පාලම් තව     හැදුවාට
වාහන වලට බදු වැඩිකර        ගැසුවාට
මේ තදබදය පවතියි දිවි            පුරාවට

Monday, March 27, 2017

සින්නක්කර හදවත



ඇගේ කෙහෙරැලි අතර දිවයන ඇඟිලි අතරෙහි ඇස්   ඔබා
නෙත් අඟින් හෙලනා බැලුම් දැක දියව යයි ගල් හිත්   පවා
මොහොතකට කාලයද නැවතුණි මගේ හද ගින්නෙන් දවා
ලියා දෙන්නට සිතුණි හදවත ඔබට සින්නක්කර         තබා

Wednesday, March 22, 2017

නිශ්ශබ්දතාවය - ජී.බී. සේනානායක


දෑත බිම ඔබා
පස්සට වාරු වී
නිසලව හුන්
ඇගේ ලිහිල් 
කෙස් රොදක්
නිහඬව හමන
සුළඟින්
එසවී.......

මා මුහුනෙහි 
හැපෙත්ම
ඇගෙ රන්වන්
මුහුණ දෙස
බැලූ මම
ඇසීමට දිගුකලක්
පුල පුලා සිටි
කිසිවක් ඇසීමට
සිතීමි.....

මසකු හඬනගා දැඟලූයෙන්
ගං ඉවුර දෙස
පන් ගසින් යුත්
නොගැඹුරු බොර දිය
කැළඹිණි...
ඈත ඉවුරෙහි
උසට වැඩුනු
මහ උණ පඳුරින්
අහසට නැගුනු
කොබෙයියෙක්
කෑ ගසාගෙන
පියඹා ගියේය.....

ඉක්බිතිව
මහා නිශ්ශබ්දතාවයක් පැතිරිණ......

ඇගේ රන්වන් දිගටි මුහුණ දෙස
බැලූ මම
ඇසීමට දිගු කලක් පුල පුලා සිටි
කිසිවක් ඇසීමට
යළිත් සිතීමි.....

නිශ්ශබ්ද්තාවය දැඩි විය 
පෙදෙස වසා ගෙන පැතිරුනු 
නිහඩ බවින් මිරිකුණු මම 
ඇයගේ 
රන්වන් 
දිගටි 
නිසල 
මුහුණ දෙස බලා 
කරබා ගතිමි. 

ජී.බී. සේනානායක

Monday, March 20, 2017

මතකයාය





සමනළ මාවතේ ඇවිද ගියෙමු අපි
නිමක් නොවෙන කතා කලෙමු අපි
මතකය පමණක් ඉතිරිව ඇති
සමනල් විය පසු කර ඇති අපි


ඈත හිම කදු අතර හිරවී
අපේ ආදර බස් දොඩාවී
හිම පියල්ලක වැතිර පාවී
ඔබේ මුව මත පිණි ඉසේවී


ඔබේ සුසුමක රැදී සිරවී
මල් පියල්ලක පාවී ඇවිත්
කොයි තරම් මට ආදරේ
කළා දෝ ඔබ රහසින් කියාවී


මග බලා හිඳිමු අපි යළිත්
සොඳුරු සමනළ් විය
එනතුරා දහසක් පැතුම් මල්
පුබුදවා සිත් මල් යාය පුරා