බොරපාට ඇස්

චතුරස්‍රෙ මහ කොටුවේ වාඩි වී      උන්නාම
බොරදමේ කැටයමින් හඳ එන්න  ගත්තාම
බොරපාට ඇස්වලට ඒ එළිය         වැටුණාම
කඳුළු කැට දිලිසේවි සිනහාව         අස්සේම

"අාදරය" බ්‍රැන්ඩ් එක

ප්‍රින්ට් කරලා විකුණන්න

රෝමියෝ ජුලියට්ව

ගෙලවටා බැඳගන්න

දස්කොන්ව ප්‍රමිලාව

ස්ටිකර් හදාගෙන

ගජමන්ගේ කවිවලින්

ෂෙයා කරගෙන යන්න

ක්ලියෝපැට්රගේ පුවත

සාජහන් මුම්ටාස්

දන්නවද දන්නේ නෑ

අාදමුයි ඒ්වවයි

සීඩිවල කවරවල

දෙව්දාස් ෆිල්ම් එක

පොරි කකා බලනකොට

අාදරේ කොහෙද බං

දුවන හදවත් වලට

"අාදරය" බ්‍රැන්ඩ් එක

කෑගහලා විකුණන්න

අනංගයාගේ කඩෙන්

හී පාර විදගන්න

අාදරය විරහාව දෙකම

ලාභයි ගන්න

අපි තාම පිටස්තර

නැද්ද බං අාදරෙට......

වරද - ජී.බී. සේනානායක

ස්වාමීනි,
නැඟී සිටින්න.
මගේ වරදට සමාවන්න ස්වාමීනි.

ඒය මගෙ නොව,
සිතෙහි වරදකි,
නැත ස්වාමීනි,
සිතෙහි නොව,
ඉඳුරන්ගේ වරදකි,

ඒවේලෙහි
මගේ ඉඳුරෝ
බලවත්ව නැඟී සිටියෝ ය.

ඔබ මිස
අන් කිසිවකු  නොහඳුනන
මගේ සිත
වරදෙහි ඉන්ද්‍රියන් හා ඒක් නොවී ය,

නැඟී සිට සමාවන්න, ස්වාමීනි,

- - - - - - - - - - - - - - - - -

මම නැඟී සිටියෙමි
නැඟී සිට,
අැගේ අත් පා බැඳ,
රුක් අත්තන ලැහැබ අතරින්
අෑ ඔසවාගෙන ගොස්
පුළුල්ව ගලා බස්නා ගඟෙහි
ගැඹුරු තැනකට විසිකොට,

මහත් හඬ නඟා
කැළඹුණු දිය,
යළිත් ශාන්ත වන තෙක් බලා සිට,
අාපසු අවුත් 
නෙත් පියා ගතිමි.

ජී.බී.සේනානායක
(පලිගැනීම,1946)

ඇත් ගාලේ දරු පෙම. - ශ්‍රී චන්ද්‍රරත්න මානවසිංහ

මොකටද අම්මේ 
අම්මට ගැහුවේ 
මාමල දෙන්නෙකු
වටකරලා

ඇගපත තැලිලා
රිදෙනව ඇතිනේ
කොච්චර ගැහුවද
බැඳ දමලා 

දෙපා සතාගේ 
ළඟ කාබීගෙන
සිටියම ගතිගුණ 
වෙනස් වෙලා

මාමල ඔහොමයි
උන්ගේ බහටම 
හැරෙනව නෑ කම 
අත්හැරලා

ප්‍රබුද්ධ - මහගම සේකර

මහගම සේකරයන් උපන්නේ අප්‍රේල් මාසයේ අද වන් දිනයකදීය. එතුමාට උපහාරයක් වශයෙන් මෙම කවිය කවිමුතුමල් වල පළ කරමි.

භවයකින් පසු තවත් භවයක
උපන්නා සේ ඔහුට හැඟුණේ ය.
මරණයෙන් පසු අළුත් උපතක්
ලබන්නා සේ ඔහුට හැඟුණේ ය.

ගිලන් හලේ සුදු හැඳ ගත් හෙදියන්
සුදු බිත්ති හා ඇඳන්
සියළු වස්තු සම්මිශ්‍ර ව
තිරයක් සේ විය
අඩක් ඇරී සිහි ලබනා දෑසට

වාට්ටුවේ ඇතුළත හා පිටත නැගෙන
සියළු ශබ්ද සම්මිශ්‍ර ව
සමුද්‍ර ඝෝෂාවෙ හි
වර්ෂාවෙ හි
එක් වන් හෝ නාදය මෙන්
ශුද්ධ ඕංකාරය මෙන්
ප්‍රකෘතියෙහි සංගීතය
මඳින් මඳ ව ඇසෙන්ට විය.

කාලය මිදී ඝන ව තිබී
අසංඛ්‍ය කල්පයකට පසු
කෙමෙන් ඇරෙන නෙත් ආලෝකයෙන් උණු ව
සෙමින් සෙමින් ගලා ගියේ ය.

මහගම සේකර 

මහගමසේකර 1929 අප්‍රියෙල් මස 7වන දින ගම්පහ, රදාවානේ දී උපත ලබන ලදී. ශ්‍රී ලංකාවෙන් බිහිවුණු අග්‍රගණ්‍ය කලාකරුවෙකු වශයෙන් සැලකේ. ඔහු කවියකු, ගීත රචකයකු, නවකතා කරුවකු, කෙටි කතා කරුවකු, නාට්‍ය රචකයකු සහ චිත‍්‍රපට අධ්‍යක්ෂකයෙකු වශයෙන් සුපතල විය. ඔහු වැඩි වශයෙන්ම ප්‍රසිද්ධ වූයේ සිංහල ගීත රචකයෙකු වශයෙනි. සිංහල නිසඳැස් පද්‍ය කලාවේ ඔහු සුවිශේෂී සලකුණක් තැබුවේය.

අඳුර අපේ දුක නිවාවී - ගුණදාස අමරසේකර

යමන් කළුවෙ ගෙදර යන්න, කන්ද උඩින් අඳුර    එනව

උඹට වගේ මගෙ ඇඟටත් හරිම මහන්සිය     දැනෙනව

අඳුර තමයි අපෙ ඇඟපත නිවන්ට දෙවියෝ        එව්වේ

හනික යමන් ගාල්වෙන්න පිදුරු ගොඩේ ගෙයි මුල්ලේ

උදේ හිටන් අව් කට්ටේ උඹව තියන්       මැඩවෙව්වට

උඹේ හිතට අමාරුදැයි කියාපන්කෝ දැන්වත්       මට

කරුමේ තමයි පළිසන් දෙන්නේ අපගේ මේ     විදියට

බුදු හාමුදුරුවො කිව්වේ එක තමයි දුක           නිවන්ට

ගෙදර ගිහින් ඇළ ගාවින් හොඳ තණකොළ ටිකක් උඹට

තලු ගහ ගහ බඩ පිරෙන්න ගෙනැත් දාන්නම්    කන්නට

දෙයියො තමයි අඳුර දුන්නේ අපෙ ඇඟපත ගිනි නිවන්ට

හනික යමන් ගාල් වෙලා අඳුරු රෙද්ද පෙරව        ගන්ට

මගේ කකුලේ කටු ඇනිලා ඉවසන්නට බැහැ      රිදේවී

අන්දකාරෙ තෙල් ගාලා ඒ විස කටු ඇද                දමාවී

හැන්දෑවට උඹ ඉඳගෙන තලු ගහනව මට       ඇහෙනව

උඹට කළුවෙ හුඟක් හොරද හැන්දෑවට නින්ද       යනව

අඳුර ඇවිත් මගෙ නළලට නම් මන්තරයක්       කියනව

ඒ එක්කම ඇහැ පියවිල එළිවෙනතුරු නින්ද        යනව

දෙයියො තමයි අඳුර දුන්නෙ අපෙ ඇඟපත      නිවාලන්ට

යමන් කළුවෙ ගාල්වෙලා එකට වැටී                නිදාගන්ට

තුනටිය මගෙ කකියනවා බොහොම නොසෑහෙන විදියට

අඳුර හන්දි තෙල් ගාලා අතගාවිය එය                හෙමිහිට

අඳුර  රෙද්ද, පෙරවාලා අපෙ ඇඟපත නිදි             කරාවී

අඳුර අපෙ දුක නිවලා දාහක් ගින්දර                     නිවාවී

ගුණදාස අමරසේකර

ගංඟාවේ ගීතය - එච්.එම් කුඩලිගම

කදු බෑවුමක දං බෝවිටි පදුරු                  තළා
පහළට ඇදී පරමල් පෙති ඉවත           නොළා
කලදෝ දියෙන් පුරවා රන් පුලින            තළා
සංගීතවත් වී යමි ඉදිරියට                        ගලා 

සැඟවෙමි එබෙමි නිසසල වෙමි සසල     වෙමි
ඇඹරෙමි එහෙත් පසු නොබසිමි   නොනවතිමි
කවදා කොතනදී හෝ මහ මුහුද                හිමී
හමුවුණු කෙනෙහි මා සතු බර ඔබට        දෙමි

එන්නේ කොහි සිටද- කොතැනකටද යන්නේ
ඔබ කුමකටද මා දුටු තැන             විමසන්නේ
මිනිසුන් ගිහින් නිතරම ආපසු             එන්නේ
කිමදැයි කියා කිසිවෙකු ඇයි නොසොයන්නේ

විසිරී යන පරිදි රන් සමණලුන්               රොඳ
වනමල් පඳුරු දෙදෙරවමින් මුලින්              අද
උඩ පැන පැන නටා ඇවිදින් ගිමන්            සිඳ
නැළවෙමි කුරුල්ලන්ගේ රජ දහන්           මැද

සැපවත් වෙවී රට මැද හිරිකඩ          වැස්සෙන්
කේතකි ගුහා ,උක් කොටු වෙළ් එළි  ඔස්සෙන්
හේ දඬු- බට පඳුරු නිල් ඕවිට            අස්සෙන්
ආයෙමි නිදහසේ දෙවඟන පසු          පස්සෙන්

මහ හඬ දිදී වස්දඩු තාලයට                      හඬා
කදුරැල් වලින් ඇද හැලෙමින් නොවිද      විඩා
වන දෙව්ලියන්ගේ ගම්මානයක              කුඩා
කැරකෙමි සිනා රැළි මතුකොට ඉවුරු      කඩා

හිරිමල් සිනා රැළි පෙණ පිඬු             මිහිරිතම
ගල් පරවලම හැපි හැපි බිහිකරමි             මම
සම තැනිතලාවල හමුවෙයි              අලසකම
නිරසයි අතරමග අවහිර නොදුටු               බිම

එච්.එම් කුඩලිගම 

කොළඹ ට්‍රැපික්

කෝට්ටේ ඉඳන් පිටකොටුවට           යාම

ගතවෙන වැඩක් වේ පැය ගණනක් බෝම

දවසින් භාගයක් ඉඳ බස්              රථයේම

වෙලාවකට වැඩකට යන්නේ         කෝම

පිබිදෙන නමුත් කුකුළා අත්රුවා        ගෙන

වැඩකට යනෙන විට සැඩ හිරු මුදුන් වෙන

පාර තමයි වත්මන මළ පනින            තැන

කවි ලියවෙනවා වාහන තදබදය         ගැන

මුළුදුර ගමන එපමණ දුරකුත්       නෑනේ

පොඩිදුර ගියත් ආයෙත්    නවතිනවානේ

දූවිලි වැලි බොරළු හා ගල් කැට    ගානේ

ඉබි ගමනින් තමයි දැන් බස් රථ යන්නේ

ප්‍රශ්නෙට කොපමණක් විසඳුම් දුන්නාට

කොතරම් ගුවන් පාලම් තව     හැදුවාට

වාහන වලට බදු වැඩිකර        ගැසුවාට

මේ තදබදය පවතියි දිවි            පුරාවට

සින්නක්කර හදවත

ඇගේ කෙහෙරැලි අතර දිවයන ඇඟිලි අතරෙහි ඇස්   ඔබා

නෙත් අඟින් හෙලනා බැලුම් දැක දියව යයි ගල් හිත්   පවා

මොහොතකට කාලයද නැවතුණි මගේ හද ගින්නෙන් දවා

ලියා දෙන්නට සිතුණි හදවත ඔබට සින්නක්කර         තබා