මිරිවැඩි සඟල

කිසිදින දෙපා හට නොරිදුම් නොදෙන          නියා
මඟතොට සෑම තැනදිම මා රැකූ                  පියා
තබනා පියවරක් පාසා ඉන්න                      කියා
කළගුණ සළකන්න නොහැකිය කවක්        ලියා

මා යන සෑම තැනකම මගෙ දෙපය               යට
ඔබ සිටියා නිරන්තර මා සැපත                 කොට
ගල් මුල් මඩ ගොහොරු පෑගෙන විටදි         මට
ඔබ සම සිතින් දැරුවා මගෙ සතුට                පිට

විසිතුරු හැඩ මැවුණු එහි පිට පතුල               මත
තිබු හැඩතල රටා සැනෙකින් මැකුණි          වත
මනරම් හැඩති නෙක නෙක සඟලවල්       වෙත
එනමුත් ඔබ පමණි මාගේ සැනසු                හිත

‍

මිරිවැඩි සඟල දැන් ටික ටික පරණ             විය
සැමදා මෙන්ම මෙනි ගෑවෙන විටදි            පය
අටවක සඳක් මතුවූවා පතුලේ                    සිය
ටික දවසකින් පුර පසළොස්වකට              ගිය

ගණන් කළ නොහැකිමුත් නැතිවුණු           වාර
නැවතත් හමුවුණා එය පුදුමකි                    මාර
ඔබ සිටි නිසා මගෙ ජීවිතෙ විය                   සාර
තවමත් යනවා මා සමඟම මහ                    පාර

එක් දවසකදී ඔබ නැති බව දුටුවා            ඇහින්
සැම තැන සෙව්වමුත් හද පිරි ශෝක       දුකින්
අළුත් සඟලකට කාලය පැමිණි              හෙයින්
තවමත් දුකයි ඔබ යන්නම යන්න           ගිහින්