මඟ
දෙපස
පේලියට
හිට
ගෙන
හොරෙන්
මා
දෙස
බලා
හිනැහෙන
නම
නොදත්
මල්
කැකුළු
තරමට
විකසිතව
දිදුලයි
මගේ
සිත
දිනෙන්
දින
දිගුවන
දහවලට
ඉර
එලිය
නැහැවෙන
ගහ
කොළට
නෙක සියොත් සරණා
නුඹ
ගැබට
මොන
තරම්
අසිරියක්
කළහැකිද?
පිපුණු
මල්
පර
නොවී
තියේ
නම්
නිරතුරුව
බිඟු
රොනට
වඩී
නම්
ගුමු
ගුමුව
නිබදවම
ඇසේ
නම්
වසන්තය
හැමදාම
රැඳේ
නම්
දිගු
දවස්
ටිකෙන්ටික
කෙටි
වේවි
හිරු
එලිය
හෙමි
හෙමින්
අඩු
වේවි
උණුසුමත්
සීතලට
යට
වේවි
මේ
සතුට
ආයෙමත්
දියවේවි