සොඳුරිය නික්ම ගිහින්

පාට පාට සළු ඈ ගත සැරසූ

සමනළ් තටු වල තවරා ගිහින්

ඈ ගත සුවඳින් මා හද සැනසූ

අතු අග මල් මත තබා ගිහින්

සියුමැළි දෙතොලේ පහස මට දුන්

මල් පෙතිමත ඈ තබා ගිහින්

මුදු මුදු සුළගේ ලෙල දුන් කෙහෙරැල්

නුග අතු මත ඈ තබා ගිහින්

දිදුලන මුවමත රැන්දු සිසිලෙන්

ගඟ දියම ඈ පුරවා ගිහින්

මා හද මියැසිය මන්මත් කරවූ

වෙණ තත් මත ඈ තබා ගිහින්

නෙක හද තරු මල් ගැන කියමින්

ඈ ගැයූ ගී කෙවිලියක ලඟ තබා ගිහින්

මා නෙත් සදහට පිරවූ කඳුලින්

වැහි බිඳු එකිනෙක ඈ පුරවා ගිහින්

මතක පොතේ පිටු පෙරළන වාරේ

පරිසරයම ඈ පුරා ගැටෙයි

කඳුලක හිරවුන සෙනෙහස පුරවා

නො එන ලෙසට ඈ නික්ම ගිහින්.