.jpg)
නිලුපුල ඔබයි සිත් විල කළඹන නිසලබිමි කඩ ඔබයි කතරක දිය බිඳු ඉසින
ඉඳුවර දෙනෙත් තුල නිකැලැල් බව සිඹින
සෙනෙහස කොහේ සැඟවි යා දෝ විටෙක
ඉරබටුවකින් අසමින් මග ගෙවා දුර
වළාකඩින් වසමින් හිරු කිරණ මැඩ
නොපෙනෙන තරු පොකුරු මැද හිඳ සිනාවෙන
සිහසුන ඔබයි සෙනෙහේ දිය සතපවන
මාලති මලින් මල්කම් කර කැටයමට
විලිකුන් පඳුරකින් තොරණක් ගසා හැඩ
සියොතුන් ඉගිලයනවිට දසතම පැතිර
ඔබමයි මගේ හදවත දිනු සෙනෙහෙ විල
හරිම ගීතවත් කාව්‍යයක් සුභාෂිණී.
ReplyDeleteබොහෝ කාලයකට පස්සේ. මට මේක අමතක වෙලානම් නෙමේ තිබුණේ. වේලාව නැතිකම තමයි කොස්සකට හිටියේ. ඉස්සරහටත් එහෙම්මම තමා. ඒත් කොහොමහරි කවියක් දෙකක් දාන එක මගේ යුතුතමක්. වගකීමක්......
ReplyDeleteමේක කියවමින් හිටි බොහෝ දෙනෙක් දැනටමත් හැලිලද මන්දා...
ඒ වගේම ලස්සන සහ මාර අදහසක් තියෙන කවියක් දැම්මට ස්තුතියි සුභාෂිණි අක්කේ.
එ පාරක් කියවලා තේරුම් ගන්න බැරි වුණ හින්දා අයේ පාරක් කියෙව්වා. ලස්සනයි
මාත් ලියනවා ආයේ ලඟදිම......
ලියන්න මල්ලි.අපි පුළුවන් විවේක වෙලාවට කොහොම හරි ලියමු
ReplyDelete