භවයකින් පසු තවත් භවයක
උපන්නා සේ ඔහුට හැඟුණේ ය.
මරණයෙන් පසු අළුත් උපතක්
ලබන්නා සේ ඔහුට හැඟුණේ ය.
ගිලන් හලේ සුදු හැඳ ගත් හෙදියන්
සුදු බිත්ති හා ඇඳන්
සියළු වස්තු සම්මිශ්‍ර ව
තිරයක් සේ විය
අඩක් ඇරී සිහි ලබනා දෑසට
වාට්ටුවේ ඇතුළත හා පිටත නැගෙන
සියළු ශබ්ද සම්මිශ්‍ර ව
සමුද්‍ර ඝෝෂාවෙ හි
වර්ෂාවෙ හි
එක් වන් හෝ නාදය මෙන්
ශුද්ධ ඕංකාරය මෙන්
ප්‍රකෘතියෙහි සංගීතය
මඳින් මඳ ව ඇසෙන්ට විය.
කාලය මිදී ඝන ව තිබී
අසංඛ්‍ය කල්පයකට පසු
කෙමෙන් ඇරෙන නෙත් ආලෝකයෙන් උණු ව
සෙමින් සෙමින් ගලා ගියේ ය.
මහගම සේකර
සිංහල 'කවිය' කියන්නේ සඳැස් කවියම නොවන වග තහවුරු කල ප්‍රබුද්ධ කවියා.. මාත් ආසම මහගමසේකර කියන කවියාට..
ReplyDeleteමම ඔයාගේ බ්ලොග් එකට ආසයි.මේකෙ තියෙන කවි වලින් අපේ අතීතය මතක් වෙනවා.ඔයාට පුළුවන් නම් ශ්‍රී චන්ද්‍රරත්න මානවසිංහ මහතාගේ ඇත් ගාලේ දරු පෙම කවි පන්තිය දාන්න.
ReplyDeleteහරිම වැදගත් මේ සටහන. ස්තූතියි! සටහනට.
ReplyDelete